اسلام تشويق مى‌كند كه اين محبت نسبت به زن اظهار شود كه بر دوستى ومحبت زن وشوهر مى‌افزايد.

در حديثى از پيامبر (ص) رسيده است: «اين كه مردى به زنش بگويد تو را دوست دارم هرگز از قلب زنش زدوده نخواهد شد.» [1]

ولى دوستى شوهر نسبت به زن نبايد فتنه‌اى گردد براى مرد كه او را از پرداختن به وظايفش باز دارد. خداوند سبحان مى‌فرمايد: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ وَ أَوْلَادِكُمْ عَدُوّاً لَكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌ [2].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! بعضى از همسران وفرزندانتان دشمنان‌شما هستند از آنها برحذر باشيد، واگر عفو كنيد وچشم بپوشيدوببخشيد، «خدا شما را مى بخشد» چراكه خداوند بخشنده ومهربان است.»

در حديثى از امام صادق (ع) رسيده است كه: «چيره‌ترين دشمن‌براى مؤمن، همسر بد است.» [3]

نيز از حضرتش رسيده است كه فرموده: «نخستين عامل عصيان خداوند داشتن يكى از شش خصلت است: دنيا دوستى، حب رياست، دوست داشتن خواب، حب زنان، غذا دوستى وراحت‌طلبى.» [4]

اما در صورتى كه مؤمن مسؤوليتهاى شرعى خود را ادا كند، وزندگيش او را از پرداختن به واجبات شرعى باز ندارد، بر دوستى زن مؤاخذه نخواهد شد، واز همين رو در حديثى از امام صادق (ع) مى‌خوانيم كه: «سه چيز است كه مؤمن براى آنها مؤاخذه نمى‌شود: خوراكى كه مى‌خورد، جامه‌اى كه مى‌پوشد وزن شايسته‌اى كه به اويارى مى‌رساند وبه وسيله او عفّت خويش را حفظ مى‌كند.» [5]