و- حكم نگاه كردن به منظور ازدواج‌

مرد مى‌تواند به زنى كه از او خواستگارى مى‌كند بنگرد، زيرا مى‌خواهد او را شريك زندگى خويش قرار دهد وبا عقد ازدواج دائم با او پيوند بر قرار سازد، و اين حكم نسبت به زن نيز جارى است، چه بعيد نيست كه او نيز بتواند در صورت نياز براى شناخت بيشتر به مردى بنگرد كه به خواستگارى او آمده است، چون علتى كه در روايات ذكر شده در هر دو طرف وجود دارد.

در اين زمينه احكامى است كه به برخى آنها اشاره مى‌كنيم:

1- مرد مى‌تواند به چهره، دست، مو وزيبايى هاى زنى كه مى‌خواهد با او ازدواج كند، بنگرد مشروط به اينكه اين احتمال وجود داشته باشد كه او را به همسرى بر گزيند، ولى احتياط واجب در اين است كه تنها به زنى بنگرد كه نيّت ازدواج با او را دارد، اما بنا به احتياط واجب بايد از نگاه كردن به زنان به منظور گزيدن يكى از آنها براى ازدواج اجتناب شود، همچنين جواز نگاه كردن مشروط به اين است كه مرد قبلًا او را نشناسد واز اوصاف او- بطورى كه او را از نگاه كردن كاملًا بى نيازكند- شناختى نداشته باشد.

2- جواز نگاه كردن به ديگر اعضاى زن، جز زيبائى‌هايى او وجز نگاه كردن از پس جامه‌اى نازك براى شناخت ابعاد اندام او بعيد به‌نظر مى‌رسد و احتياط واجب آن است كه از زن اجازه گرفته شود ومرد نبايد بدون آگاهى واجازه زن به اعضاى فتنه انگيز او بنگرد، به ويژه اگرنگاه كردن موجب هتك زن ودزدانه نگريستن به او شود، زيرا زيبايى‌هاى وى از حقوق اوست وتصرّف در حقوق ديگرى بدون اجازه او جايز نيست.

3- نگاه كردن به چنين زنى نبايد به قصد لذت جويى باشد.

4- اگر با نگاه اول به زن، آگاهى لازم به دست نيامد، مى‌تواند نگاه راتكرار كند.