responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : يس اسماى حسناى الهى نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى    جلد : 1  صفحه : 409

درباره دعا

خوب است در پايان بحثمان، وبه مناسبت پايان يافتن ماه مبارك رمضان، بحثى در باره‌ى دعا و طلب آمرزش از خداوند داشته باشيم. گاهى موقعيّت‌هايى پيش مى‌آيد كه بهترين موقعيت براى دعاست. مثلًا شب عيد فطر. بنا بر روايتى: خداوند به تعداد كسانى كه در همه‌ى ماه مبارك رمضان آمرزيده است، در آن شب، بشر را مى‌آمرزد. يك وقت نشود در چنين شب‌هايى قرار بگيريم و از فيض‌گيرى و بهره‌مندى آن محروم بمانيم.

/ ب‌

عيد فطْر؛ روز شروع از سرِ سطْر!

روزهايى مثل روز عيد فطر و عيد قربان و يا روز جمعه، به اين خاطر عيد به حساب مى‌آيند كه بشر قبل از آن روزها، از گناهانش بيرون آمده و مانند روزى شده است كه تازه از مادر زاده شده است. اگر جمعه عيد است، چون شب جمعه، خدا انسان را مى‌آمرزد و روز جمعه انسان از نو شروع مى‌كند.

«عيد» يعنى برگشتن و از نو شروع كردن. در هر شب جمعه، خداوند فرشته‌اى را مامور مى‌كند از آغاز تا پايان شب ندا سر دهد كه: «هر كسى كه گناهكار است، حاجت دارد، اسير است، مريض است، بيايد! بيايد و هر چه مى‌خواهد، بگيرد و برود!» [1]

افرادى كه شب جمعه استغفار مى‌كنند، خدا آن‌ها را مى‌آمرزد و آن‌ها استينافِ عمل مى‌كنند؛ يعنى از نو شروع مى‌كنند. پرونده‌شان صاف و پاك مى‌شود.

به عيد «قربان» يا «اضحى» هم عيد مى‌گويند؛ چون خداوند حاجى‌ها و بقيّه را، در عصر روز عرفه آمرزيده است و به حاجى‌ها و سايرين مى‌گويند:


[1] -/ وسائل الشيعة، ج 5، ص 73 (كتاب الصلاة، ابواب صلاة الجمعة، باب 44) ح 1 و 3.

نام کتاب : يس اسماى حسناى الهى نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى    جلد : 1  صفحه : 409
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست