يعنى: من با شما عهد بستم. حجّت را بر شما تمام كردم. همه‌ى وسايل هدايت- غير از «جبر»- را براى شما مهيّا كردم!

خداوند همه‌ى وسايل هدايت را كه به ذهن انسان خطور كند- براى او مهيّا مى‌كند و فقط او را مجبور نمى‌كند؛ امّا باز مى‌بيند كه انسان نافرمانى و سرپيچى مى‌كند!

/ ب‌

منطقه‌ى امام‌نشينِ بهشت!/

/ تمهيد ي كل الحقوق محفوظه ت‌و الله نج‌خدا در ابتدا مى‌فرمايد:

وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ؛

مجرمان! دور شويد!

مگر خود همين دورشدن آسان است؟

خُب، اين دونفرْ با هم بوده‌اند؛ يا پدر و پسر هستند؛ يا دو برادر هستند؛ يا هم‌درسى، هم حجره‌اى و هم‌رزم بوده‌اند. همه در دنيا با هم بوده‌اند و امتياز و جدايى در كار نبوده است. قاطى و دَرْهم است؛ ولى آن روز ديگر بايد از هم جدا شوند:

وَامْتَازُوا الْيَوْمَ!

از هم جدا شويد! مؤمنينْ يك طرف و كفار هم يك طرف! و اين اوّلين عذاب براى انسان است.

يكى از عذاب‌هاى مهمّى كه در دعاها زياد دارد- در قرآن يادم نيست؛ در دعاى كميل و ابوحمزه‌ى ثمالى و نيز جاهاى ديگر- اين است كه در آخرت، انسان از خوبان جدا شود. عمرى به ياد امامان، اوليا و انبيا بوده‌ايم و دلمان مى‌خواهد با آن‌ها باشيم. ناگهان ما را جدا كنند و/ ب‌با ديگرانمان همسفر و همسفره كنند!/

بنده خيال مى‌كنم اين يكى از بدترين عذاب‌هاى قيامت است كه به انسان‌