خيلى عيب است؛ خيلى محروميّت است؛ خيلى بد است كه هفتاد سال از خدا
عمر بگيريم، آخرش بهشت را نتوانيم پيدا كنيم. اين خيلى بد است.
ما هر سال در ماه مبارك رمضان قرار مىگيريم. واقعاً محروم كسى است:
كه نتواند خود را به بهشت برساند و از مغفرت و آمرزش خداوند برخوردار شود.[2] به اين تعبير قرآنى بنگريد:
فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أدْخِلَ الْجَنَّة فَقَدْ فَازَ[3] سعادتمند و بختيارْ كسى است كه بتواند خودش را از جهنّم بكَند! اين
تعبير نشان مىدهد كه گويى ما آنقدر به اين جهنّم چسبيدهايم كه كَندن مىخواهد!
«زُحْزِحَ» يعنى اينكه انسان خودش را بكَند. اگر نتواند خودش را از اين جهنّم
بكَند و به فوز بهشت برسد، زيانكار است و ورشكسته و مغبون؛ حتّى اگر در دنيا از/
بوَجه و وِجهه/
[1] -/ بحارالانوار، ج 20، ص 131، باب 12، غزوة أحد.
[2] -/ از پيامبر گرامى اسلام روايت شده است كه فرمودند: «فَانَّ
الشَّقِىَّ مَنْ حُرِمَ غُفرانَ الله فى هذا الشهر العظيم.» بحارالانوار، ج 93، ص
356، باب 46، وجوب صوم شهر رمضان.
[3] -/ آل عمران، 185: (آنها كه از آتش (دوزخ) دور گرديده و به
بهشت وارد مىشوند، نجاتيافته و رستگار شدهاند.)
نام کتاب : يس اسماى حسناى الهى نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 298