سوددهى دارد؟ و كى به شما بازپس داده مى‌شود؟» خدا در جواب مى‌فرمايد:

«اى بى‌اعتماد به بانك الهى!/ وقتى وعده‌ى قيامت عملى شد، به چه درد تو مى‌خورد؟ اى آقايى كه انفاق نمى‌كنى و منتظر وعده‌ى الهى و عذاب هستى! اگر عذاب بيايد كه ديگر وقت جبران مافات ندارى!»

/ ب‌

ناگهان بانگى برآيد خواجه مُرد!/

يكى از معانى «نظر»- در قرآن- «انتظار» است. بنابر اين در چنين مواردى نبايد آن را به معناى «نگاه كردن با چشم» در نظر گرفت. وقتى در قرآن مى‌خوانيم:

«الىَ رَبِّها ناظِرَةٌ» [1] يعنى منتظر رحمت الهى است. «فنَظِرَةٌ الى‌ مَيْسَرَةٍ»؛ [2]؛ يعنى مهلت دادن وانتظار كشيدن تا وقتى كه شخص توانگر گردد.

«ما يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً»؛

اين‌ها منتظر چه هستند؟ آيا منتظر عذاب هستند؟ اگر عذاب خدا بيايد كه به معناى اتمام مهلت ايشان است! بنابراين اين‌ها كه مى‌گويند: «مَتىَ هَذَا الْوَعْدُ»؟ اگر آن روز فرا برسد، به ضررشان است. اين‌ها كه انتظار مى‌كشند، در حقيقت انتظار يك وعده‌ى الهى را مى‌كشند كه با يك صيحه و بانگ شروع مى‌شود و ختم فرصت امتحان آنان را در همان حال كه به جدال و جدَل مشغولند، اعلام مى‌كند:

«تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ يَخِصّمُونَ»؛

صيحه ى عظيم (آسمانى) آن‌ها را فرا مى‌گيرد، در حالى كه مشغول جدال هستند.