سطح فهم خواننده بالاتر است «متشابه» مى‌خواند و به مردم دستور مى‌دهد كه از «محكم» پيروى و از «متشابه» كناره‌گيرى كنند.

از همين جا در مى‌يابيم كه مردم در «محكم و متشابه» يكسان نيستند «محكم» براى فردى واضح به نظر برسد- زيرا در سطح فهم و درك اوست- و براى فرد ديگرى «متشابه» خواهد بود زيرا از سطح فهم او بالاتر است. به همين سبب در تفسير متشابه در حديث آمده است كه: «آن چيزى است كه بر جاهل شبهه ايجاد كند.» هنگامى كه فرد از فهم آيه‌اى عاجز است دو راه در پيش رو دارد:

1- در آيه توقّف كند و دچار غرور نگردد و چنين بپندارد كه مى‌تواند آيه را درك كند و به رأى خود آن را تفسير كرده، و خود و ديگران را گمراه كند.

2- از فرد ديگرى كه مراتب علمى بالاترى دارد كمك بگيرد شايد كه بتواند معنا و مفهوم آيه را از او فرا گيرد، و اگر در اين صورت هم موفق نشد بايد علم آن را به اهلش واگذارد.

اين آيه، همين حقايق را يادآورى مى‌كند:

(هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرَ مُتَشَابِهاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ‌...) [1].