زودى روشنايى دل و ديده تو خواهد شد.

فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا و اگر از آدميان كسى را ديدى بگوى: براى خداى رحمان روزه نذر كرده‌ام و امروز با هيچ بشرى سخن نمى‌گويم.

ياريگرى عيسى مادرش را از همين لحظات اوليه آغاز شد. سبب آن بود كه/ 35 عيسى وجودش يك معجزه بود و كارهاى او شگفت انگيز ... مثلا رسم بر اين است كه چون كودك بزرگ شد و نيرومند گرديد به مادرش يارى دهد، مادران همواره چشم به آينده فرزند خود دارند بدين اميد كه چون سختيهاى ايام كودكى به پايان آمد زمان آسايش و راحت فرا رسد و آنان در سايه فرزندان خويش بيارامند، ولى در مسئله عيسى، اين فرزند است كه مادر را راهنمايى مى‌كند كه به مردم بگويد: «روزه نذر كرده‌ام». از اين عبارت مى‌فهميم كه در شرايع پيشين روزه مقرون به سكوت بوده است. عيسى هم به مادر اشارت مى‌كند كه به مردم بگويد كه من روزه هستم اما نه با كلمات بلكه با اشارت، زيرا اگر مريم كلمه‌اى حرف بزند روزه‌اش باطل مى‌شود. البته چنين روزه‌اى در آيين محمدى (ص) منسوخ شده ولى تأكيد شده كه روزه دار زبان را از گفتن سخنان بيهوده و زايد حفظ كند. از امام صادق روايت شده كه

«روزه تنها از باز ايستادن از خوردن و آشاميدن نيست بلكه همانطور كه مريم در زمانى كه روزه بود با كسى سخن نمى‌گفت، شما هم زبانهاى خود را حفظ كنيد و چشمان فرو بنديد. نه بر كس حسد ورزيد و نه با كس كشاكش و مجادله نماييد».

تهمت به مريم‌

[27] فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَها تَحْمِلُهُ‌ كودك را برداشت و نزد قوم خود آورد.

دخترى دوشيزه و جوان و شوى ناكرده، كودكى شير خوار در آغوش دارد.