بود درباره پيامبران و اجابت دعاى ايشان و نجات آنها از قوم ستمكارشان- با اين اميد آغاز مى‌كنيم.

رسالت رسول اكرم محمد بن عبد اللَّه به عنوان رحمتى براى همه جهانيان بود نه براى يك قوم يا يك عصر. و اين رسالت را يك جهت بود. و آن وادار كردن بندگان خدا است بر اين اعتقاد كه عبادتشان تنها براى خدا باشد زيرا رسالت اسلام همين است.

اما اين مردم اگر سرباز زدند آنان را هشدار ده و آگاه ساز كه من ندانم آن هشدار كه به شما داده‌ام چه وقت گريبان شما را خواهد گرفت: زودتر يا ديرتر.

بدين گونه مسئوليت انسان در برابر افعالش آشكار مى‌شود. مسئوليتى كه هيچ كس/ 386 را از آن گريز به سايه كتمان نيست. زيرا بر خداى تعالى هيچ چيز پوشيده نخواهد بود. خواه آهسته سخن گوييد يا به صداى بلند خدا از آن گاه است.

رسول اللَّه به آستان قدرت الهى پناه مى‌برد تا به حق حكم كند و پروردگار ما ياور كسانى است كه به آستان قدرت او پناه مى‌برند.

شرح آيات

[105] خداوند بندگان صالح خود را بشارت مى‌دهد كه زمين را و هر چه بر روى آن است به ميراث خواهند برد. سپس مى‌فرمايد كه اين تبليغى است براى كسانى كه خدا را مى‌پرستند و امور خود به پروردگارشان وامى‌گذارند.

رابطه ميان اين دو آيه چيست؟

واقع اين است كه حقيقت امر چندان غامض نيست بلكه دلايل و شواهد بسيار بر صدق آن گواه است. ولى انسان عادة گرفتار عقده يا عقيده فاسد است يا دستخوش غفلت. بر او است كه كوشش بسيار كند تا نفس خويش اصلاح نمايد و از عقده‌ها و عقايد فاسد برهاندش و نيز از خواب غفلت بيدارش سازد.

زمانى كه تو نفس خود از عقده‌ها و عقايد فاسد رهانيدى و از خواب غفلتش بيدار كردى، در اين زمان مى‌توان گفت كه تو حقيقت را دريافته‌اى. نه تنها