داده بار ديگر سلامت و نعمت بخشد، چنان كه ايوب بود. همه اينها به لطف و محبت و رحمت تحقق يافته و نيز به سبب اخلاص آن دعا كنندگان در عبادت و طاعت.

/ 351 [77] وَ نَصَرْناهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا و او را بر مردمى كه آيات ما را تكذيب مى‌كردند پيروزى داديم.» رها شدن انسان از جامعه فاسدش مسئله مهمى است كه موضوع اصلى اين آيات است. بلكه سراسر سوره انبياء همين موضوع است. هر مؤمنى وقتى نتواند جامعه فاسد را اصلاح كند بايد خود را از آن برهاند و به خدا پناه برد، زيرا چون بلا نازل شود همه‌گير گردد و رهايى نوح از قومى كه خدا را تكذيب مى‌كردند به همين سبب بود.

إِنَّهُمْ كانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْناهُمْ أَجْمَعِينَ‌ آنان بد مردمى بودند و ما همه را غرقه ساختيم.» اعمالشان منحرف و نفوسشان پليد بود به همين سبب خداوند آنها را غرق كرد به گونه‌اى كه حتى يك تن از آنها هم بر روى زمين نماند و خدا دعاى نوح را كه گفته بود: «اى پروردگار من! حتى يك تن از كافران را در روى زمين باقى مگذار» به اجابت رسانيد.

سليمان و امر قضاوت‌

[78] وَ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ إِذْ يَحْكُمانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَ كُنَّا لِحُكْمِهِمْ شاهِدِينَ‌ و داود و سليمان را ياد كن آن گاه كه درباره كشتزارى داورى كردند كه گوسفندان آن قوم شبانه در آنجا مى‌چريدند و ما شاهد داورى آنها بوديم.» از مظاهر رحمت خدا به بنده‌اش كه در جستجوى هدايت است و براى رسيدن به آن تلاش مى‌كند، اين است كه او را به زودى هدايت خواهد كرد. سوره انبياء در جاهاى مختلف بر اين انديشه تأكيد مى‌كند. و آن اين كه عقل و هدايت‌