مى‌كند كه همه رسالتهاى الهى در يك مورد با هم اتفاق دارند و آن كلمه توحيد است. شرك اينان از رويگردان شدنشان از حقيقت سرچشمه گرفته است.

/ 292 گروهى پندارند كه ملائكه فرزندان خدا هستند. آيا اينان نمى‌دانند كه آنها بندگان مقرب خدايند نه فرزندان او و آنان خود داراى رأى و اراده‌اى در برابر رأى و اراده خداوندى نيستند و علم خدا بر آنها احاطه دارد و هيچ كس را بدون اذن پروردگار شفاعت نمى‌كنند و از خداى خود مى‌ترسند. پس چگونه با او معارضه توانند كرد. ملائكه نيز پاداش اعمال خود را مى‌بينند. اگر افتراء و دروغى بگويند چون ديگر ظالمان به كيفر عذاب جهنم گرفتار مى‌آيند.

شرح آيات

[21] از عواملى كه موجب دورى انسان از احساس مسئوليت مى‌شود، يكى اعتقاد به خدايى غير از اللَّه است. حال اين خدا هر شكل و صورتى و هر نام ديگرى كه داشته باشد، فرقى نمى‌كند.

انسان به هر چيز غير از خدا تعلق داشته باشد سبب مى‌شود كه آن را واسطه ميان خود و خدا قرار دهد و به او تقرب جويد و گاه انسان مرتكب چنين اعمالى مى‌شود تا بار مسئوليت را از دوش خود بيفكند، زيرا در واقع براى انسان دشوار است كه در برابر قوه قاهره‌اى عالم و حكيم كه بر همه چيز احاطه دارد احساس مسئوليت كند. او همواره مى‌كوشد كه از اين مسئوليت بگريزد و اگر نه آن بود كه مؤمنان رحمت خدا را احساس مى‌كنند دلهايشان را توان آن نبود كه در زير بار مسئوليت پايدارى كنند.

قرآن حكيم بارها تأكيد كرده است كه هيچ شخصى نمى‌تواند در برابر قدرت خداوندى بايستد و اين بدين منظور است كه انسان در آن سعى نكند كه در برابر فرمان خدا عذر و بهانه بياورد يا به سود خود دليلى بتراشد و چون با اين حقيقت آشنا شود ترك لهو و بازيچه خواهد كرد و زندگى را جدى خواهد گرفت. به همين سبب است كه بار امانت پروردگار را كه آسمانها و زمين و كوه‌ها نتوانستند تحمل‌