مى‌انجامد و آن نيازمندى هر انسانى از زن و مرد به داشتن همسرى است.

وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَزْواجِكُمْ بَنِينَ وَ حَفَدَةً- و خدا براى شما از خودتان همسرانى آفريد و از همسرانتان براى شما فرزندان و نوادگان پديد آورد.» پس اگر نيازمندى نفسانى و طبع شناختى (فيزيولوژيايى) و اجتماعى موجود ميان زن و شوهر وجود نمى‌داشت، اين تعاون و همكارى ژرف و گسترده ميان دو همسر هرگز به وجود نمى‌آمد.

آن نعمتى بزرگ است كه خداوند متعال به ما ارزانى داشته و همسران را چنان آفريده است كه گويى/ 94 همچون پاره‌هايى جدا شده از يكديگر، و از هر پاره‌اى از مرد پاره‌اى از زن نشأت يافته است كه پيوسته در جستجوى يكديگرند تا آن گاه كه مرد و زن با يكديگر ملاقات كنند، و همه پاره‌هاى دو وجود بدنى و روانى و عقلانى هر دوشان به هم برسند.

از همسران فرزندان پسر و دختر و همسران دختران يعنى «حفدة»، يا پسران پسران چنان كه در تفسيرى ديگر آمده، يا پسران دختران چنان كه در حديث شريف آمده پديد آيد، و اصل كلمه مشتق از لفظ حفد آمده است كه به معنى تند به كار برخاستن است، و به همين سبب به ياران و اعوان به سبب سرعت در فرمانبرداريشان «حفدة» مى‌گويند. [14] چنان مى‌نمايد كه حفيد به معنى كسى است كه به شخص خدمت مى‌كند، خواه پسر پسرش باشد يا پسر دخترش يا همسر دخترش يا پسر دخترش.

وَ رَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ‌- و از چيزهاى پاكيزه به شما روزى داد.» و هر چه نسل فرد افزايش پيدا كند، نعمتهاى خدا بر او نيز افزون مى‌شود، در صورتى كه حساب بشرى مقتضى آن است كه كاهش يابد، مگر اين دليل بر آن نيست كه خدا رزّاق و روزى دهنده است؟