/ 64

اوست خداى يكتا

رهنمودهايى از آيات

كسانى كه با مكر و حيله به گناهان و كارهاى زشت مى‌پردازند، و با افكار خود به رفع و دفع آنها مى‌پردازند، شايسته چنان است كه از مكر خويش غافل نمانند، چه گاه ممكن است كه خدا به سبب ايشان بخشى از زمين را فرو برد، يا از جايى كه هيچ توقع آن را ندارند عذاب خدا فرارسد و آنان را احاطه كند، در صورتى كه خود به جستجوى معاش خويش در خشكى و دريا مشغولند و توان دور كردن عذاب را از خودشان ندارند، يا عذاب خدا در حالى آنان را گرفتار خود سازد كه با كمال هوشمندى بيدارند و قدرت رد كردن آن عذاب را از جانهاى خود ندارند، ولى خدا عذاب دادن به ايشان را از آن جهت براى ايشان به تأخير مى‌اندازد كه نسبت به ايشان مهربانى دارد.

چرا با مكر به سيئات و كارهاى بد مى‌پردازند؟ براى چه به پرستش پروردگار خويش نمى‌پردازند؟ آيا به مخلوقات خدا نمى‌نگرند كه چگونه به هنگام‌