روزه و ديگر عبادتها وسيله‌اى براى انديشيدن سالم و ايستادگى در برابر عوامل انحراف و كجراهى فكرى محسوب مى‌شود. و اين آيه گفته خداوند متعال را در سورة النحل تفسير مى‌كند

فَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ، إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَلى‌ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ* إِنَّما سُلْطانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَ الَّذِينَ هُمْ بِهِ مُشْرِكُونَ‌- پس چون به خواندن قرآن مى‌پردازى، از شيطان رانده شده به خدا پناه بر* چه شيطان را سلطه و استيلايى بر/ 267 آن كسان نيست كه ايمان آورده‌اند و بر خداى خويش توكل دارند* او بر كسانى مسلط مى‌شود كه او را دوست مى‌دارند، و بر كسانى كه به دست او مشرك شده‌اند» (النحل/ 98- 100).

و (السلطان) به معنى قدرت است.

وَ كَفى‌ بِرَبِّكَ وَكِيلًا- و پروردگارت براى وكيل بودن كافى و بسنده است.» اين امر سخت طبيعى است كه اراده شيطان نمى‌تواند در برابر خواست خدا ايستادگى كند. بدان سبب كه وعده خدا حق است، و شيطان جز به فريب وعده نمى‌دهد، و خداوند متعال به بندگان خويش وعده داده است كه او براى دور كردن شيطان از آنان وكيل ايشان است و دامهاى او را مى‌برد و حيله‌هاى او را از اثر مى‌اندازد.

مقاومت ورزيدن در برابر اسباب انحراف در نفس، با جريان كلى آفرينش و فطرت كه مجسم كننده آن سنتهاى خدا و قوانين طبيعت است، پهلو به پهلو پيش مى‌رود، و انحراف بر ضد اين جريان است، و به همين جهت انحراف در درون خود عوامل تلاشى و برافتادن را حمل مى‌كند، حتى اگر به روشهاى پيچيده ترساندن و فريفتن توسل جويد.

[66] رَبُّكُمُ الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ الْفُلْكَ فِي الْبَحْرِ- پروردگار شما كسى است كه كشتى را در دريا براى شما به پيش مى‌راند.» اين مقايسه‌اى ميان فريب شيطان و نعمتهاى خدا است، پس اگر هدف‌