[32] وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى‌ إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبِيلًا- و به زنا كردن نزديك نشويد كه كارى بسيار زشت و پيمودن راهى بد است.» زنا بدترين راهى است كه انسان براى سير كردن احساسى غريزى در خود روانه آن مى‌شود، زيرا كه زنا ستم كردن به خويشتن و تجاوز كردن نسبت به قانون است، و به همان گونه كه كشتن يك نفر كه خدا آن را حرام فرموده، در حكم ظلم و ستمگرى است، به همان گونه نيز خدا بازى كردن با سرنوشت نسلهاى جوان را به خاطر اسراف در شهوتها حرام كرده است و از آن جهت چنين است كه زنا بناى خانواده را فرومى‌ريزاند و در نتيجه شالوده بناى اجتماعى استوار بر اصول تربيت و تكامل و تعاون را متزلزل مى‌سازد، و به همين سبب است كه در جوامع جاهلى كه خانواده در آنها از بين رفته، بيشتر ارزشهاى انسانى نيز نابود شده است.

[33] وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ إِنَّهُ كانَ مَنْصُوراً- كسى را كه خدا كشتن او را حرام كرده، جز به حق مكشيد، و براى ولىّ كسى كه به ستم و ناحق كشته شده سلطه و قدرتى (براى انتقام و قصاص) قرار داده‌ايم، پس نبايد در كشتن بدان سبب كه پيروز شده است اسراف كند.» براى ولىّ آن كس كه به ناحق كشته شده حق قصاص كردن از قاتل مقرر شده است، ولى اين ولى نبايد از حدودى كه براى آن معين شده تجاوز كند، و خشم خود را بر قاتل افزايش دهد، چه او به هر صورت از جانب خدا منصور و پيروز شناخته شده است. و اين يكى از سنتهاى خدا در زندگى است.

/ 225

[سوره الإسراء (17): آيات 34 تا 44]

وَ لا تَقْرَبُوا مالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَ أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كانَ مَسْؤُلاً (34) وَ أَوْفُوا الْكَيْلَ إِذا كِلْتُمْ وَ زِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقِيمِ ذلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلاً (35) وَ لا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ كُلُّ أُولئِكَ كانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً (36) وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَنْ تَبْلُغَ الْجِبالَ طُولاً (37) كُلُّ ذلِكَ كانَ سَيِّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهاً (38)

ذلِكَ مِمَّا أَوْحى‌ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ وَ لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتُلْقى‌ فِي جَهَنَّمَ مَلُوماً مَدْحُوراً (39) أَ فَأَصْفاكُمْ رَبُّكُمْ بِالْبَنِينَ وَ اتَّخَذَ مِنَ الْمَلائِكَةِ إِناثاً إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلاً عَظِيماً (40) وَ لَقَدْ صَرَّفْنا فِي هذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُوا وَ ما يَزِيدُهُمْ إِلاَّ نُفُوراً (41) قُلْ لَوْ كانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَما يَقُولُونَ إِذاً لابْتَغَوْا إِلى‌ ذِي الْعَرْشِ سَبِيلاً (42) سُبْحانَهُ وَ تَعالى‌ عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيراً (43)

تُسَبِّحُ لَهُ السَّماواتُ السَّبْعُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِيهِنَّ وَ إِنْ مِنْ شَيْ‌ءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كانَ حَلِيماً غَفُوراً (44)