داشتند، پس دارندگان جامه‌هاى نو داخل شدند و دارندگان لباس كهنه نشستند، [17] سپس بيرون آمدم و با دو نهر رو به رو شدم كه يكى نهر كوثر نام داشت و ديگرى نهر رحمت، پس از كوثر نوشيدم و با آب رحمت غسل كردم، سپس همگان به سوى من آمدند تا داخل بهشت شديم و در دو طرف آن خانه‌هاى من و كسان من بود، و از خاكش بوى مشك برمى‌خواست، و كنيزكى را ديدم كه در نهرهاى بهشت، شنا مى‌كرد و چون از او پرسيدم كه تو به چه كس تعلق دارى، گفت: به زيد بن حارثة.

/ 192 انار بهشت همچون دلوهاى بزرگ از درختهاى انار آويخته بود، و با درختى رو به رو شدم كه اگر مرغى مى‌خواست بر گرد آن بچرخد، هفتاد سال طول مى‌كشيد، و هيچ خانه‌اى در بهشت وجود نداشت كه شاخه‌اى از اين درخت در آن آويخته نباشد، پس گفتم: اى جبرييل! اين چه درختى است، گفت: اين درخت طوبى است، و خداوند متعال گفته است طُوبى‌ لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ‌- طوبى از آن ايشان است و بازگشتگاهى نيكو» و رسول اللَّه گفت كه: چون به بهشت درآمدم، به خود بازگشتم و از جبرييل پرسيدم كه اين درياها و هول و هراس و عجايب آنها چيست؟ پس گفت: اينها خيمه‌هاى پوشنده‌اى است كه خداى تبارك و تعالى به آنها پوشيده مى‌ماند، و اگر آنها نبودند، نور عرش همه چيز را در آن پاره پاره مى‌كرد.

و عاقبت به درخت سدر پايانى بهشت رسيدم كه برگى از آن امتى را مى‌پوشاند، و به آن چنان نزديك بودم كه خداى تعالى درباره آن گفته است

قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنى‌- به فاصله دو كمان يا نزديكتر از آن»، پس خداوند سبحانه و تعالى ندا كرد كه وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ- و همه مؤمنان به خدا و فرشتگان و كتابها و رسولان او ايمان آوردند و ما ميان احدى از رسولان او با ديگران‌