خود تكان نخورده بودم كه دريافتم به پيامبر خيانت كرده‌ام. پس اين آيه نازل شد.

ابو لبانه خود را به يكى از ستونهاى مسجد بست و گفت به خدا لب به آب و غذا نخواهم زد تا بميرم يا خداوند توبه مرا قبول كند. ابو لبانه هفت روز به همان حال ببود تا خدا توبه‌اش را بپذيرفت و رسول خدا بندهاى او بگشود.

/ 42 [28] از علل و انگيزه‌هاى خيانت به دولت اسلامى و به رهبرى آن يكى حب اموال و فرزندان است. چنان كه ابو لبانه بدان گرفتار آمد. از اين رو خداى تعالى ما را از اين دو عامل فساد بر حذر مى‌دارد و مى‌فرمايد

وَ اعْلَمُوا أَنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ وَ أَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ‌ بدانيد كه داراييها و فرزندان وسيله آزمايش شمايند و پاداش بزرگ نزد خداست.» مراد از فتنه هر پديده‌اى است كه بشر بدان مورد آزمايش قرار مى‌گيرد. چون بشر از اين گردنه صعبناك بگذشت، خداى تعالى هم هر چه را كه در روزهاى آزمايش از دست داده به او عنايت خواهد كرد.

/ 43

[سوره الأنفال (8): آيات 29 تا 33]

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقاناً وَ يُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (29) وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَيْرُ الْماكِرِينَ (30) وَ إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُنا قالُوا قَدْ سَمِعْنا لَوْ نَشاءُ لَقُلْنا مِثْلَ هذا إِنْ هذا إِلاَّ أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ (31) وَ إِذْ قالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كانَ هذا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ أَوِ ائْتِنا بِعَذابٍ أَلِيمٍ (32) وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ (33)