مراد از آن در اين دنيا آن خوشيها و لذاتى است كه از اعمال حسنه نصيب
ما مىشود و ما را به زندگى بهتر راه مىنمايد.
لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنى وَ زِيادَةٌ
پاداش آنان كه نيكى مىكنند نيكى است و چيزى افزون بر آن.» خداوند براى هر كس كه
بخواهد پاداش كردارهاى نيكش را افزون كند زيرا رحمت خدا بر غضبش پيشى دارد و پيش
از آن كه شديد العقاب باشد ارحم الراحمين است.
وَ لا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَ لا ذِلَّةٌ
نه سيه روى شوند و نه خوار.» يعنى بر چهره ايشان غبار شرمسارى ننشيند و احساس
حقارت نكنند.
أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيها خالِدُونَ
اينان اهل بهشتاند و در آن جاويدانند.» شهوات دنيا تاريكى سراى آخرت است هم چنان
كه غرور و استكبار در جهان حقارت و ذلت در آن دنيا را از پى خواهد داشت.
/ 366
كيفر گناهان
[27] اما كسانى كه مرتكب گناه مىشوند گناهشان چون بارى سنگين بر
دوش آنان خواهد بود. ولى كيفر هر گناه به قدر همان گناهى است كه مرتكب شدهاند نه
افزونتر و نه كمتر. ولى آنان به سبب گناهى كه مرتكب شدهاند به مذلت و خوارى
خواهند افتاد و در ظلمات گناه خود سرگردان خواهند شد و چنان كه گويى در شبى ظلمانى
سرگردانند.
وَ الَّذِينَ كَسَبُوا السَّيِّئاتِ جَزاءُ سَيِّئَةٍ بِمِثْلِها
وَ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ما لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عاصِمٍ
و براى آنان كه مرتكب بديها شوند، پاداش هر بدى همانند آن است و خوارى بر آنها
چيره مىشود. كسى آنها را از خشم خدا نگه نمىدارد.» هيچ يك از آنها قادر به رهايى
از پاداش گناهى كه مرتكب شدهاند