و هيچ چيز به عبث و بيهوده آفريده نشده. قرآن سخن حق را روشن و آشكار بيان مى‌كند تا مردمى كه به حليه دانش آرسته‌اند آن را دريابند.

ربوبيت پروردگار توانا، بار ديگر از جهتى ديگر تجلى مى‌يابد، در آمدن و سپرى شدن شب و روز به گونه‌اى كه اين آمد و شد با نظمى خاص و براى هدفى خاص هم چنان از آغاز جهان ادامه دارد.

شرح آيات

ربوبيت صفت ذاتى است‌

[3] خداى تعالى آفريدگار بزرگ است. پس ربوبيت صفتى اعتبارى نيست، بلكه صفتى ذاتى است. خداوند آسمانها و زمين را در شش روز آفريد ولى آن را پس از آفرينش به حال خود رها نساخت بلكه در هر روز او را آفرينشى نوين پديد آورد. آن گاه به عرش عظيم پرداخت و خدا بى هيچ منازع و شريكى امور عالم را ترتيب داد.

إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوى‌ عَلَى الْعَرْشِ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ پروردگار شما اللَّه است كه آسمانها و زمين را در شش روز بيافريد. سپس به عرش پرداخت تدبير كارها را از روى تدبير بداد.» كارهاى مخلوقات به دست تدبير خداوندى است. در هر مرحله‌اى از مراحل آن را به راى و اراده خود تدبير مى‌كند. اما مخلوقات، اگر تدبير كارها مى‌كنند به سبب قدرت و توانى است كه خداوند به آنان ارزانى داشته است.

مثلا بشر را قدرت اراده عنايت كرده و اشياء را مسخر او ساخته و او را اين اختيار داده كه از اراده خود استفاده كند بى آن كه چيزى از قدرت ذاتى الهى كاسته گردد.

ما مِنْ شَفِيعٍ إِلَّا مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ‌ جز به رخصت او شفاعت كننده‌اى نباشد.»/ 330 پس براى او شفيعى يا همسرى يا منازعى در برابر قدرت او نيست. هر گاه غير او