چون پروردگار ما سخن درباره شيوه ناپسند منافقان به پايان برد، اينك
از مؤمنان صادق عقيدتى سخن مىگويد كه مقام نبوت را مثل اعلاى انسانيت مىدانند و
به دعوت او گوش نهادهاند. اين گروه از مؤمنان بعضى از مردم مكهاند و بعضى از
مردم مدينه و به دنبال اينان مردمى هستند كه قدم به جاى قدم اينان مىنهند و
خداوند از ايشان خشنود است و از گناهان آنان عفو كرده است. دلهاى اينان طمأنينه
ايمان يافته و روى به راه حق نهادهاند و به قضاء و قدر الهى راضى شدهاند. خداوند
براى ايشان بهشتهايى مهيا كرده كه آب از زير درختانش جارى است و اينان در آن
بهشتها جاويدان مىزيند. آرى، اين فراترين درجتى است كه بشر را ياراى عروج به آن
است. خشنودى پروردگارش و بهشت جاويدان.
در اين ميان اعرابى هستند منافق و نيز گروهى از مردم مدينه كه در
ورطه نفاق افتادهاند كه رسول اللَّه آنان را نمىشناسد، و ما نيز نمىشناسيم ولى
خداى تعالى آنان را مىشناسد و شناختن يا نشناختن ما تأثيرى در كيفرشان ندارد.
خداى تعالى آنان را دو بار عذاب مىكند يك بار پيش از آن كه پرده از كارشان برافتد
و يك بار پس از آن. اما بعد از مرگ عذابى عظيم براى آنها مهيّاست. در اينجا گروه
سومى هم هستند كه مردمى سست ايماناند اعمال نيك/ 267 و بد را به هم مىآميزند