چه كسى از پروردگارش پروا دارد و در زمره صالحان در مىآيد، آن كس كه
خوفش متوجه مصدر حقيقى خوف باشد يعنى از خداى يكتا بترسد. آن زمان كه انسان يكه و
تنها محشور مىشود، هيچ يك از دوستان و شفيعانى كه براى خود پنداشته بود، برايش
سودى نخواهند داشت.
مردمى هستند كه گرد آمدند جمعى از مردمان عادى و فقير برگرد حقيقت
سبب شده كه روى از حقيقت برتابند. اينان مىگويند كه اين بىسر و پايان را از خود
بران تا ما حقيقت را بپذيريم. قرآن، رسول را از راندن اين بينوايان منع مىكند،
زيرا اين عمل عملى ستمكارانه است و حساب هر كس مربوط به خود اوست و از حساب ديگرى
جداست.
خداوند، مردم را در اين دنيا به انواع رقابتها مىآزمايد، از جمله
آنان را به وسيله يكديگر مورد آزمايش قرار داد. مثلا به هنگامى كه مؤمنان شتابان
به حق