خداوند انسان را قدرت تفكر عطا كرده تا خود حقايق را درك كند، اگر از
اين نيرو بهره نبرد گمراهيش حتمى است. از طريق تفكر انسان به طبيعت اشياء و شناخت
پديدهها مىرسد. پديده نبوت پديدهاى است كه اگر كسى در آن بينديشد به حقانيت آن
پى خواهد برد و اعتراف خواهد كرد كه رسول از تهمت جنون مبرّا است، نگريستن در
جنبههاى انقلابى دين ما را به اين حقيقت رهنمون مىآيد. ثمره آن واقعيت نوينى است
كه پس از آن خواهد آمد و وظيفه دين هشدار دادن مردم است به وقوع اين واقعيت.
اگر كسى در ملكوت آسمانها و زمين و عظمت و فخامت آنها تفكر كند خود
در مىيابد كه اين نظام كامل را گرداننده و نظام دهندهاى است بسى فراتر و برتر از
آن. و اين نظام را چند هدف است. نخست آزمايش بشر. دوم اين كه اگر آن گرداننده و
مدبر لحظهاى اراده كند همه هر چه هست از هم فرو مىپاشد و اين لحظه فروپاشى در هر
زمانى ميسر است./ 506 از اين رو مىپرسند كه آن ساعت چه وقت خواهد رسيد؟ ساعتى كه
تحمل آن براى آسمانها و زمين هم دشوار است. آن لحظه به ناگهان مىآيد و علم آن نزد
خداوند است و مردم از آن بىخبر.
شرح آيات
نه براى توجيه
[184] در شرح آيه 173 آورديم كه بشر موظف است كه هم معرفت