بگويند كه «ما از اين امر غافل بوده‌ايم». يا بگويند كه «پدران ما پيش از ما شرك آورده بودند ما نيز بعد از آنها مشرك شديم كه فرزندان آنها بوديم». در حالى كه هر نسلى مسئول اعمال خود و مكلّف به اعمال خود است زيرا همه از فطرت و عقل برخوردارند،/ 487 پس با گواهى دادن در عالم ذرّ ديگر كسى نمى‌تواند بگويد: «آيا ما را به سبب اعمالى كه اهل باطل مرتكب مى‌شدند به هلاكت مى‌رسانى»؟

هدف اين آيات كه ذات احديت به روشنى بيان داشته اين است كه انسان را به فطرت پاكيزه خويش باز گرداند، آنجا كه تعاليم الهى حكمرواست.

شرح آيات

آنچه را به شما داده‌ايم به نيرومندى بگيريد

[171] در داستانى كه در سوره بقره هم پيش از اين از آن ياد شده اين است كه خداى تعالى جزئى از كوه ببريد و آن را فراز سر بنى اسراييل برد و فرمانشان داد كه تعهد كنند كه آنچه را به آنان داده مى‌شود، به نيرومندى اخذ كنند و در انجام آن سستى و تنبلى نكنند ...

وَ إِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّهُ ظُلَّةٌ- و كوه را بر فراز سرشان چون سايبانى نگه داشتيم.» كوه همانند سقفى بر سرشان سايه افكنده بود يا چون پاره ابرى.

وَ ظَنُّوا أَنَّهُ واقِعٌ بِهِمْ‌- و مى‌پنداشتند كه اكنون بر سرشان خواهد افتاد.» و آنان را خرد و له خواهد كرد.

خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ- كتابى را كه به شما داده‌ايم با نيرومندى بگيريد.» يعنى همه نيرو و توان خويش گرد آوريد و عزم خويش به پيروى از دين جزم نماييد. دين نمى‌تواند تكيه گاه مردم بدون عزم و ضعيف همت و عارى از تصميم باشد. و نيز/ 488 مردم تن پرور و ترسو و عاجز را دوست ندارد. دين رسالتى خدايى است به سوى انسان و رسالت مؤمن است به سوى ديگر همگنان خود از افراد بشر.