رستگارى پايان راه اديان آسمانى است ولى كسى از آن رستگارى برخوردار
مىشود كه به آن اديان ايمان داشته باشد و در بزرگداشت آنها بكوشد و به اعمال خود
و به پيروى از راه و روش آنها ياريشان كند./ 465 و همه حوادث زندگى خود را با
ترازوى آنها ارزيابى كند.
فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ- پس كسانى
كه به او ايمان مىآورند.» البته يك ايمان واقعى، بدينگونه كه خويش را تسليم او
كنند و تكبر نورزند و خود را برتر از او نشمارند.
وَ عَزَّرُوهُ و حرمتش را نگاه داشتند.» يعنى او را
از همه خواستها و اميال خويش برتر شمردند، وَ
نَصَرُوهُ- و ياريش كردند.» يعنى همه امكانات خود را تسليم او كردند و در خدمت
او قرار دادند.
وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ-
و از آن كتاب كه بر او نازل كردهايم پيروى كردند.» مراد از اين كتاب كه در آيه از
آن به نور تعبير شده قرآن است. هم چنان كه آدمى در تاريكى شب، راه خويش با چراغ
روشن مىكند، همچنين راه زندگى خود را به فروغ ابدى قرآن روشن مىسازد. تا در پرتو
آن حق و باطل و خير و شر را و هدايت و ضلالت را بشناسد.
أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ- اينان
رستگارانند.» يعنى كسانى كه هم در دنيا خوشبختاند و هم در آخرت.
چگونه خدا را مىشناسيم
[158] شناخت خداوند سبحان پيشى دارد بر همه شناختهاى دينى كه با
شيوهاى فطرى و يادآورى آيات هستى و كنجكاوى و شيفتگى نفس صورت