در بر مىگيرد. آن را براى كسانى كه پرهيزگارى مىكنند و زكات
مىدهند و به آيات ما ايمان دارند، مقرر خواهم داشت.»/ 460 عذاب خدا براى
گناهكاران مهياست ولى رحمت خدا هم بر همه چيز احاطه دارد. اين رحمت است كه نظرگاه
انسان است و تكيهگاه ايمان و توكل اوست و خاستگاه تحركات او.
البته رحمت خدا، مشروط به چند شرط است
اولا: پرهيزگارى و قيام به واجبات.
ثانيا: زكات، و آن انفاق است از هر چه انسان دارد، از مال و علم و
جاه در حديث آمده است كه «زكات مال بذل آن است و زكات علم نشر آن».
ثالثا: ايمان به همه آيات خواه در اين دنيا در مصلحت شخص باشد يا
نباشد و اگر به احكام دين عمل مىكند چنان نباشد كه به آنچه آسانتر است عمل كند و
آنچه را سختتر است رها نمايد. مثلا نماز بخواند ولى در تزكيه نفس نكوشد يا حج به
جاى آورد و از جهاد شانه خالى كند. هرگز رحمت خدا نصيب كسانى كه دين را جزء جزء
مىكنند و جزء آسانتر را مىگيرند و سختتر را وامىگذارند، نخواهد شد.