خائن، آنچه را كه در الواح آمده است تشريح مىكند. الواح مردم را به
راه رحمت و نعمت خدا رهبرى مىكند ولى اين نعمت جز براى پرهيزگاران نيست.
چگونه آلودگيها را بزداييم
[155] پيوسته در نفوس بنى اسراييل بعضى رسوبات جاهلى بود، و موسى
(ع) براى محكم ساختن ستونهاى توحيد در نفوس مردم دست به اعمالى تازه زد.
از اين قرار كه هفتاد تن از قوم را برگزيد كه در مناجات خود با خدا،
در طور سينا همراه او باشند. اينان نمايندگان مردم بودند و خواستهاى آنها را بيان
مىنمودند. اين گروه آمده بودند تا خدا را آشكارا ببينند. به ناگاه زلزله آنان را
فرو گرفت و همه مردند ولى موسى دعا كرد تا خداوند بار ديگر آنان را زنده نمود.
وَ اخْتارَ مُوسى قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِمِيقاتِنا
فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُمْ مِنْ
قَبْلُ وَ إِيَّايَ أَ تُهْلِكُنا بِما فَعَلَ السُّفَهاءُ مِنَّا-
موسى براى وعده گاه ما از ميان قومش هفتاد مرد را برگزيد. چون زلزله آنها را فرو
گرفت، گفت: اى پروردگار من، اگر مىخواستى ايشان را و مرا پيش از اين هلاك
مىكردى، آيا به خاطر اعمالى كه بيخردان ما انجام دادهاند ما را به هلاكت
مىرسانى.» قوم از اين هفتاد تن ديدار خدا را طلب كرده بودند و آنان خواستهاى آن
سفيهان را به درگاه خدا عرضه داشته بودند. آرى ... اين امتحانى از امتحانهاى
خداوند تعالى بود از بندگانش. پس هر كه هدايت يابد به فضل و رحمت خداوند يافته و
هر كه گمراه شود به اذن خدا شده است.
/ 459 إِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِها مَنْ
تَشاءُ وَ تَهْدِي مَنْ تَشاءُ أَنْتَ وَلِيُّنا فَاغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا وَ
أَنْتَ خَيْرُ الْغافِرِينَ- و اين جز امتحان تو نيست. هر كس را
بخواهى بدان گمراه كنى و هر كس را بخواهى هدايت. تو ياور ما هستى، ما را بيامرز و
بر ما ببخشاى كه تو بهترين آمرزندگانى.»