تعالى براى او بيان كرد كه عذاب او نصيب هر كسى است كه بخواهد ولى رحمتش گسترده است. همه كسانى كه پرهيزگارى كنند و نفسهاى خود از آلايش پاكيزه سازند و به آيات خداوندى ايمان آورند مشمول رحمت او خواهند بود.

شرح آيات

حكمت خشم‌

[154] در آيات متعدد قرآن سخن از خشم سريع موسى (ع) است. اكنون اين سؤال پيش مى‌آيد كه آيا موسى ذاتا مردى زود خشم بود يا موقعيت چنين ايجاب مى‌كرد.

واقع اين است كه بنى اسراييل امتى زبون بودند و به خوارى و ذلت عادت كرده، در عين حال به موسى سخت علاقه‌مند بودند، زيرا موسى رهاننده ايشان بود.

پس اين قوم با چنين روحيه‌اى نياز به آن داشتند كه موسى در كارهاى روزانه‌شان دخالت مستقيم داشته باشد و اين كار با نرمى و آرامش ميسر نبود به عبارت ديگر احتياج به قدرى خشونت داشت.

از اينجا پى مى‌بريم كه هر گاه اوضاع به وضع عادى باز مى‌گشت خشم موسى هم تسكين مى‌يافت، زيرا موسى براى خود خشمگين نمى‌شد.

وَ لَمَّا سَكَتَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبُ‌- چون خشم موسى فرو نشست.» از اين آيه برمى‌آيد كه خشم موسى زمانى تسكين يافت كه عناصر خائن تصفيه شدند/ 458 و بسيارى از آنان به قتل رسيدند و توبه باقى پذيرفته آمد. از اين پس موسى طرح جامعه نوين، جامعه سالم الهى را اجرا نمود.

أَخَذَ الْأَلْواحَ وَ فِي نُسْخَتِها هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ‌- الواح را برگرفت، و در نوشته‌هاى آن براى آنها كه از پروردگارشان بيمناكند هدايت و رحمت بود.» پس از استوار شدن پايه‌هاى توحيد در نفوس مردم، بايد راه و روش زندگى اسلامى را طرح ريزى كرد. از اين رو است كه موسى (ع) پس از تصفيه عناصر