آيا جز اللَّه، برايتان خدايى بجويم. و حال آن كه اوست كه شما را بر جهانيان برترى بخشيد؟» اين برترى همان آزادى و علم بود. در اين زمان مردمى بودند دور از فشار طاغوت و عبوديت او و حال آن كه مى‌خواستند كه بار ديگر به عبوديت باز گردند.

بشر زمانى كه الوهيت هر چيز و هر كس جز ذات احديت را نفى كند، آن وقت به آزادى واقعى رسيده و بر نفس خود مسلط شده است.

[141] خداى سبحان همان كسى است كه ايشان را از آل فرعون و خشم و قهر آنان نجات بخشيد پس سبب نجات ايشان را از آن ورطه شد همانا انديشه توحيد بود. فرهنگ توحيدى بر فرهنگهاى جاهلى بسى برترى دارد. و پيروى از آن اولى است.

وَ إِذْ أَنْجَيْناكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذابِ يُقَتِّلُونَ أَبْناءَكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِساءَكُمْ وَ فِي ذلِكُمْ بَلاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيمٌ‌- و شما را از آل فرعون رهانيديم. به عذابهاى سختتان مى‌آزردند. پسرانتان را مى‌كشتند و زنانتان را زنده مى‌گذاشتند و در اين از جانب پروردگارتان آزمايشى بزرگ است.» آيا نعمتى هست بالاتر و برتر از رهايى از عذاب و شكنجه و سيطره طاغوت؟ بشر تا چه حد بايد نادان باشد كه پس از آزادى باز به سوى بندگى كشيده شود و پس از خوشبختى به بدبختى و بينوايى ميل كند و راحت را با محنت عوض كند.

/ 433 پس همواره بايد مردم را به رنج و محنتى كه در ايام سلطه طاغوتان كشيده‌اند آگاه كرد و بركات انقلاب رهايى بخش را در مقابل ديدگانشان مجسم ساخت تا ديگر بار فريب عوامل طاغوت را نخورند.

/ 434

[سوره الأعراف (7): آيات 142 تا 145]

وَ واعَدْنا مُوسى‌ ثَلاثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً وَ قالَ مُوسى‌ لِأَخِيهِ هارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ (142) وَ لَمَّا جاءَ مُوسى‌ لِمِيقاتِنا وَ كَلَّمَهُ رَبُّهُ قالَ رَبِّ أَرِنِي أَنْظُرْ إِلَيْكَ قالَ لَنْ تَرانِي وَ لكِنِ انْظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكانَهُ فَسَوْفَ تَرانِي فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَ خَرَّ مُوسى‌ صَعِقاً فَلَمَّا أَفاقَ قالَ سُبْحانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ (143) قالَ يا مُوسى‌ إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسالاتِي وَ بِكَلامِي فَخُذْ ما آتَيْتُكَ وَ كُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ (144) وَ كَتَبْنا لَهُ فِي الْأَلْواحِ مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ مَوْعِظَةً وَ تَفْصِيلاً لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ فَخُذْها بِقُوَّةٍ وَ أْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِها سَأُرِيكُمْ دارَ الْفاسِقِينَ (145)