آن باشد كه از حجاب خودپسندى بيرون آييد و به رقّت تضرع و زارى درآييد و از فقر استكبار و ذل معصيت به غناى عبادت و عزت طاعت نايل گرديد.

آدمى همانند آهن زنگ مى‌زند و نياز به صيقل دارد تا درخشنده گردد. دعا همان/ 338 صيقل است كه نفس انسانى را تابناك مى‌گرداند، زيرا انسانى كه دست به دعا بر مى‌دارد احساس مى‌كند كه در وجود او نقصى است و در عين حال به خود اطمينان مى‌يابد كه مى‌تواند بر آن نقص غلبه كند. دعا انسان را به مواضع و نقاط ضعفى كه در وجود اوست آگاه مى‌سازد و او را به جبران آنها وامى‌دارد به عبارت ديگر دعا بهترين وسيله است براى سركوب شهوات و ميل تجاوز به ديگران و خشم و كين نسبت به آنها.

تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً- او را با تضرّع در نهان بخوانيد.» تضرّع براى آن است كه دعا صورت واقعى به خود گيرد. دعا براى اصلاح خود است، دعا براى علاج درد خودپسند و خودخواهى است، دعا براى رهايى از بيمارى تفاخر است و مانع خوشدلى و خشنودى از ارتكاب گناه است دعا بايد در نهان باشد تا جنبه رياء به خود نگيرد و خود موجب خودپسنديها و تفاخرات تازه نشود.

إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ‌- زيرا او متجاوزان را دوست ندارد.» كسانى كه به سبب عدم تضرعشان در برابر خدا و خضوع در برابر عظمت او به سوى تجاوز به ديگران گرايش مى‌يابند و به جاى اصلاح خود به آزار ديگران مى‌پردازند، مى‌خواهند نواقص وجودى خود را از طريق ظلم به ديگران و غصب حقوق آنان جبران كنند يا مى‌خواهند با ستم كردن در حق اين يا آن نقايص ذات خويش را احساس ننمايند.

رحمت خداوند به نيكوكاران نزديك است

[56] احساس محبت نسبت به زندگى و به ضرورت اصلاح آن شعورى است منبعث از خضوع در برابر خدا و دعا به پيشگاه او از روى تضرع و در نهان. اين‌