انتظار شفيع يا انتظار بازگشت به دنيا گونهاى از سفاهت است يعنى
چگونه ممكن است خداوند حكيم جزاى عمل كسى را بر مبناى عمل ديگران دهد نه بر اساس
عمل شخص؟ و چگونه ممكن است زمان گذشته باز گردد؟
انسان را تنها يك فرصت است در تمام مدت عمرش. چون آن فرصت سر آيد
ديگر تا ابد به دست نيايد و كسانى كه آن فرصت نشناختند،/ 333
قَدْ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ- به خود زيان رسانيدند.» روح تو بر
ساعات عمر تو تقسيم شده، هر بار كه ساعتى از عمرت تباه مىشود، پشيمانى جزئى از
روح تو را مىخورد.
اما باطل كه وجود خود و مشروعيت خود را از حق و واقع نگرفته است گم
مىشود چون سرابى كه در صحرا ديده مىشود. تصورات تو متكى بر وجود تو است چون خود
نابود و زيان ديده گرديدى ديگر تصورات و خيالات را چه فايده؟ كوشش مردود است و
جديت بىحاصل و اين است آن در گمراهى آشكار.
وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ- آن بتان را
كه به دروغ ساخته بودند اينك از دست دادهاند.»