مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قالُوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُما عَلَى الْكافِرِينَ‌- دوزخيان بهشتيان را آواز دهند كه اندكى آب يا از چيزهايى كه خدا به شما ارزانى داشته بر ما فروريزيد.

گويند، خدا آنها را بر كافران حرام كرده است.» [51] كافران نه تنها خود به راه صلاح نمى‌روند هر عمل صالحى را هم به ريشخند مى‌گيرند به جاى آنكه بكارند خرمنها را مى‌سوزانند و به جاى آن كه بنا كنند ويران مى‌كنند و به جاى آن كه خود در جاده حركت كنند جاده را محو مى‌كنند. همه اينها سبب مى‌شود كه به هنگام در و انگشت ندامت به دندان گزند و بر روى زمين و در زير آسمان بخوابند و راه گم كنند.

دين راه زندگى است‌

[52] دين راه زندگى است. تو را در دنيا به عمل صالح راه مى‌نمايد و اين عمل صالح در آخرت به نعيم بهشتى تبديل مى‌شود. دين به مثابه زمينى است حاصلخيز كه چون در آن بذر بيفشانى حاصل آن را به هنگام درو بر خواهى داشت.

دين به منزله علامتهاى راهنماى جاده‌هاست كه چون آنها را پى گيرى به هدفت و به مقصدت مى‌رسانند.

بعضى از مردم دين را بازيچه‌اى تصور مى‌كنند كه هيچ هدفى را تعقيب نمى‌كند يا از آن بر حسب اميال و خواستهاى نفسانى خويش بهره مى‌جويند. مسلّم است چنين كسى آن فايدت كه بايد، از دين حاصل نمى‌كند و از اين زمين حاصلخيز چيزى جز حسرت درو نخواهد كرد.

الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَهْواً وَ لَعِباً وَ غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا- امروز آنان را كه دين خويش لهو و بازيچه پنداشتند و زندگانى دنيا فريبشان داده بود فراموش مى‌كنيم.» زيرا اينان نيز نظر به آينده را فراموش كردند و جز به زمان حال نپرداختند.

فَالْيَوْمَ نَنْساهُمْ كَما نَسُوا لِقاءَ يَوْمِهِمْ هذا- پس امروز آنان را فراموش مى‌كنيم هم چنان كه آنان نيز رسيدن به اين روز را از ياد برده بودند.»/ 332 آن كس كه روز درو را از ياد ببرد، آن روز مردمى كه حاصل خود