/ 321

[سوره الأعراف (7): آيات 44 تا 47]

وَ نادى‌ أَصْحابُ الْجَنَّةِ أَصْحابَ النَّارِ أَنْ قَدْ وَجَدْنا ما وَعَدَنا رَبُّنا حَقًّا فَهَلْ وَجَدْتُمْ ما وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا قالُوا نَعَمْ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ (44) الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَ يَبْغُونَها عِوَجاً وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ كافِرُونَ (45) وَ بَيْنَهُما حِجابٌ وَ عَلَى الْأَعْرافِ رِجالٌ يَعْرِفُونَ كُلاًّ بِسِيماهُمْ وَ نادَوْا أَصْحابَ الْجَنَّةِ أَنْ سَلامٌ عَلَيْكُمْ لَمْ يَدْخُلُوها وَ هُمْ يَطْمَعُونَ (46) وَ إِذا صُرِفَتْ أَبْصارُهُمْ تِلْقاءَ أَصْحابِ النَّارِ قالُوا رَبَّنا لا تَجْعَلْنا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (47)

معناى واژه‌ها

46 [الاعراف‌]: جاهاى بلند و «عرفاء» مردم يعنى محترمترين آنها و عريف به معناى عسس است.

/ 322

كيفر ستمكاران كه مردم را از راه خدا منحرف مى‌گردانند

رهنمودهايى از آيات

در صورت گفتگويى كه ميان بهشتيان و دوزخيان درمى‌گيرد قرآن حكيم حقايقى را بيان مى‌دارد و بارزترين آنها اين سخن حق است كه مى‌گويد: لعنت خدا بر كسانى كه به خود ستم مى‌كنند و نداى حق را اجابت نمى‌نمايند حتى مردم را از راه خدا منحرف مى‌سازند تا گمراهشان كنند و به آخرت هم ايمان ندارند.