بهره مؤمنانى كه به كتاب خدا عمل مى‌كنند، همان تحقق يافتن دستاوردهاى نيكوى رسالت است براى آنان و بهره كافران و ترك كنندگان كتاب خدا همانا تحقق عقوباتى است كه در همان كتاب خدا به آنان وعده داده شده است.

حَتَّى إِذا جاءَتْهُمْ رُسُلُنا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قالُوا أَيْنَ ما كُنْتُمْ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ‌- آن گاه كه فرستادگان ما بيايند تا جانشان را بگيرند، مى‌پرسند آيا آن چيزهايى كه به جاى خدا پرستش مى‌كرديد اكنون كجايند؟» يعنى آن افكار و آن كسان كه آن افكار را جامه عمل مى‌پوشانيدند اكنون كجا هستند؟ شما بر آنها اعتماد مى‌كرديد و مى‌پنداشتيد كه نمادها و جانشينان راستين حقيقت‌اند يا مى‌توانند جاى آيات الهى را بگيرند.

قالُوا ضَلُّوا عَنَّا وَ شَهِدُوا عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كانُوا كافِرِينَ‌- گويند

تباه شدند و از دست ما رفتند و در اين حال به زيان خود شهادت دهند كه كافر بوده‌اند.» كافران به حقيقت و در نتيجه بر زيان خود شهادت دهند كه مستحق عذاب هستند.

گفتگوى پيرو و پيشوا

[38] از آنجا كه پيشوايان مستكبران‌اند، به اصل و نسب خود و به قوم قبيله خود ببالند و پدران و نياكانشان را ارج نهند. چون همه در آتش گرد آيند ميان پيروان و پيشوايان مشاجره و گفتگو درگير شود

قالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ فِي النَّارِ كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها- گويد: به ميان امتهايى كه پيش از شما بوده‌اند از جن و انس، در آتش داخل شويد. هر امتى كه در آتش داخل شود، امت همكيش خود را لعنت كند.» در دنيا امتهاى از پى درآينده بر امتهاى پيش از خود اعتماد مى‌كردند ولى‌