مباش زيرا شرك تو را در نهايت بدان بدبختى مى‌كشاند، در روزى كه مهمترين آرزوى هر انسان بيرون شدن از عذاب خداست. «كه هر كه را از آتش دور سازند و به بهشت در آورند به پيروزى رسيده است» آل عمران/ آيه 185.

اين مجموعه توحيدى از آيات كه در سياق مباحث ايمانى خواهد آمد هدف آن آشنايى عميقتر با آيات خداى تعالى در معنى و مفهوم زندگى است.

شرح آيات

عالم آفرينش دليل رحمت خدا

[12] زندگى ما خود، لحظات و دفعات و امواجى است، همانند كارناوال عظيمى از نور و گرمى و شكوفايى و عظمت و شكوه و جلال. اين زندگى را نظمى است لطيف و استوار. چون در آن بنگرى از هماهنگى كه در ميان اجزايش حكمفرماست لذت مى‌برى. اگر به كوچكترين اجزاى آن نظر كنى از عجايب صنع بارى تعالى در شگفت شوى و دريابى كه در تنظيم آن چه دقتى به كار رفته و در حركت آن چه عظمتى مشهود است. همه اينها به ميزان شناخت تو خواهد افزود كه آسمان و زمين را پروردگارى است كه زمام اختيار آنها در دست دارد و امور آنها را تدبير مى‌كند و راه مى‌برد. اگر آن را زمامدارى نباشد هر جزء آن به گوشه‌اى افتد، متلاشى و فنا گردد. به راستى چه كسى زمام جهان به دست خواهد داشت جز خداوندى كه آن را آفريده است! قُلْ لِمَنْ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قُلْ لِلَّهِ‌ بگو: از آن كيست آنچه در آسمانها و زمين است؟ بگو از آن خداست.» اين حقيقتى است كه ما را نياز به اثبات آن نيست. بلكه بايد آن را لمس كنيم تا بتوانيم هر چه بيشتر بدان نزديك شويم. اين حقيقت سرچشمه اصلى است و حقايق ديگر از آن بيرون مى‌آيند. از خلال شناخت حقيقت الهيه پى مى‌بريم كه خداوند مقرر ساخته كه خود صاحب رحمتى واسعه باشد. زيرا اگر رحمت را بر خود مقرر نساخته بود (هر چند در اينجا اعتراف مى‌كنيم كه تعبيرى دقيق نياورده‌ايم)