ساعت پس و پيش نشوند. يعنى به كس مهلت ندهند و لو براى زمانى اندك. تنها فرصت همين زمان حاضر است كه رسولان مى‌آيند و آيات خدا را بيان مى‌كنند. بر ماست كه از خدا بترسيم و كارهاى نيك بكنيم تا سرانجام كار زيانمند نگرديم. در حالى كه تكذيب آيات خدا و سر فرو نياوردن در برابر آنها به آتش جاويدان منتهى مى‌شود. اما چرا بعضى از مردم آيات خدا را تكذيب مى‌كنند؟ آيا اين ستمى نيست كه بشر بدون هيچ علت و سببى در حق خود روا مى‌دارد؟ اينگونه كسان چون زمان بازخواست فرا رسد براى خود پناهگاهى نمى‌يابند. اما آن شريكان كه براى خدا قرار مى‌دادند و خدا آنها را از پيروى آنها منع مى‌فرمود اكنون از نظرشان پنهان شده‌اند و از آنان اثرى نمى‌يابند. در اينجا خداى تعالى ايشان را خطاب مى‌كند كه به پيشينيان كافرتان ملحق شويد، كسانى كه اكنون با لعنت و نفرين از شما استقبال مى‌كنند. پيروان از پيشوايان نابكار خويش مى‌نالند كه: پروردگارا اينان ما را گمراه كردند، پس بر عذابشان بيفزاى، زيرا آنها سبب فرو افتادن ما در ورطه اين عذاب بوده‌اند. خداى تعالى در پاسخشان مى‌گويد: شما را نيز به نوبه خود عذاب مضاعف خواهد رسيد زيرا مرتكب گناه شده‌ايد، شما بدون هيچ دليلى از پيشوايان خود پيروى كرده‌ايد. پيشوايان نيز به آنها كه پى‌شان آمده‌اند مى‌گويند

/ 309 مگر ما را از متابعت شما چه سودى بود؟

شرح آيات

ميان اجل و عمل‌

[34] بشر مى‌داند كه كيفر اعمالش در حال و به زودى نخواهد بود، بلكه براى زمان محدود و معينى به تأخير مى‌افتد. اين تأخير عقاب او را از توبه و بازگشت نوميد نمى‌كند، و همواره در اين پندار است كه روزى برسد و از گناهان خود توبه كند، يا اعمال نيك انجام دهد و از خود دفع عذاب و عقاب آخرت كند.

قرآن اين گونه پندارها را پندارهاى سفيهانه مى‌شمارد و مى‌گويد كه هر امتى را مدتى است كه خداوند براى او مقرر كرده. هر چند كه اين مدت براى ما مجهول است‌