از سخن گفتن كه نه از روى علم و آگاهى باشد منع مى‌فرمايد و ما را به گرايش به فرهنگ دين مى‌خواند و بايد كه اين ديندارى خالص از هر شايبه ريب و ريا باشد.

و شخص براى خود، راهى و روشى و برنامه‌اى جز دين نپذيرد.

/ 301

شرح آيات

حقيقت دينها را چگونه مى‌توان شناخت؟

[31] با مطالعه دقيق يك مذهب و يا يك دين مى‌توان به حقيقت آن آگاه شد. مثلا وقتى كه به مسجد مسلمانان مى‌نگرى مى‌توانى به ساختار تكاملى اسلام پى ببرى. مسجد جاى عبادت است و مؤمن از آنجا به سوى خدا عروج مى‌كند و نيز رزمگاهى است براى مبارزه هوى و هوس با عقل و مكان مبارزه ميان باطل و حق است ولى در عين حال معرفت و تعاون و تجمع مسلمانان است. همه چيزهايى كه مردم را به يكديگر نزديك مى‌كند از جمله پاكيزگى و خودآرايى در مسجد مستحبّ و گاه واجب است. خداوند فرمان مى‌دهد كه مؤمنان بهترين زينتهاى خود را در مسجد به كار برند تا ظاهر جمعيت آنان جذاب شود و مردم از ملاقات و نشستن با يكديگر هم لذت ببرند.

يا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ- اى فرزندان آدم! به هنگام هر عبادت لباس خود بپوشيد.» و هم چنان كه خداوند براى فرزندان آدم لباس و زينت فرستاده و هم چنان كه بر پدر و مادر ما، آدم و حوّا، انعام كرد و جامه عنايت نمود، ما را نيز به استفاده از نعمت زينت و جامه فرمان داده است. ولى نه براى تفاخر و نه در مجالس لهو، بلكه براى تعارف و تعاون در محافل دينى. و هم چنان كه شايسته است كه از لباس بهره گرفت، بر مؤمن لازم است از خوردن و آشاميدن نيز بهره جويد ولى از حدود تعادل خارج نگردد و كارى نكند كه اسرافكاريهاى او به سلامت جسمانى‌اش لطمه وارد سازد. از اين رو مى‌فرمايد

وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا- و بخوريد و بياشاميد ولى اسراف مكنيد.»