/ 26

آيات خدا بشارت دهندگان به رحمت و بيم دهندگان از عذاب‌

رهنمودهايى از آيات

چون به آسمانها و زمين نظر بيفكنى ساده‌ترين فكرى كه از ذهن تو مى‌گذرد اين است كه آن دو را دستى مى‌گرداند و حركتشان به اختيار خود نيست. پس آن دو مملوك و فرمانبردار ذات بارى هستند و خداوند كه داراى مشيت مطلقه است مالك آسمانها و زمين است، در خلال عطايا و نعمى بى‌پايان كه بندگانش را ارزانى مى‌دارد اين اطمينان را در آنها به وجود مى‌آورد كه بى‌پناه رهايشان نكرده، بلكه بر خود مقرر ساخته كه مشمول رحمت خود قرارشان دهد. پس چه بهتر از اين كه بندگان به او پناه برند و از رحمت و بخشايش او متمتع شوند.

اين انديشه‌اى است كه در آيه نخست اين بخش موج مى‌زند، انديشه‌اى كه ما را با خدايمان آشنا مى‌كند آن سان كه گويى او را به چشم خود مى‌بينيم. و خداوند مالك هر چيزى است كه با وجود حركت شب و روز به او آرامش يافته و به رحمت او آرام گرفته است. زيرا رحمت خدا مردم را وا مى‌گذارد تا بر اساس نظامى كه بدان اطمينان و آرامش يافته‌اند حركت كنند با آن كه زمان با نيرويى هول انگيز در حركت است به او سكون و آرامش گيرند. زيرا سبب است كه سراسر عالم وجود به يك قدرت مطلقه كه آسمانها و زمين را آفريده است وابسته است و اوست كه هستى را تغذيه مى‌كند بى‌آن كه خود نيازى به تغذيه داشته باشد. در اين طوفان عظيم كه هر لحظه در حالى است هولناك، بنده به خداى خود تسليم مى‌شود تا براى خود/ 27 از او تكيه‌گاهى مطمئن حاصل كند. سپس اى بنده خدا از مشركان‌