[30] آرى، تنها يك اختلاف ميان افراد بنى آدم وجود دارد كه مورد تأييد اسلام است و آن اختلاف آنهاست در ايمان و عمل صالح. (يا به تعبير ديگر اختلاف اراده و روش).

فَرِيقاً هَدى‌- فرقه‌اى را هدايت كرده.» يعنى خدا هدايتشان كرده، آنان نيز هدايت را پذيرفته‌اند.

وَ فَرِيقاً حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلالَةُ- و فرقه‌اى گمراهى را در خورند.» گمراهى برايشان مقرر شده، زيرا به كسانى غير از خدا توجه دارند.

إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّياطِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ‌- اينان شيطانها را به جاى خدا به دوستى گرفتند و مى‌پندارند كه هدايت يافته‌اند.

چون بشر به اين ورطه سقوط كند ديگر اميد شفايش نيست و در زمره كسانى در مى‌آيد كه گمراهيشان محقق است، زيرا شيطان را كه دشمن اوست به رهبرى و سرپرستى خود برگزيده است، و خدا، آن آفريدگار و بخشاينده را فراموش كرده است. بدتر ازين، خود را هدايت يافته مى‌داند و حال آن كه در گمراهى دور و درازى در افتاده است.

/ 299

[سوره الأعراف (7): آيات 31 تا 33]

يا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ (31) قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا خالِصَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (32) قُلْ إِنَّما حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الْإِثْمَ وَ الْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ أَنْ تُشْرِكُوا بِاللَّهِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً وَ أَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ (33)