/ 272

رسالت، ميزان حق است‌

رهنمودهايى از آيات

(ا ل م ص) اين كتابى است كه خداى تعالى بر پيامبر نازل كرده. شايسته است كه پيامبر در دل به روى آن بگشايد و از آن ملول نشود و در پذيرفتن و رساندنش به ديگران ترديد نورزد و مردم را بدان هشدار دهد تا ايمان بياورند و آن كتاب براى ايشان اندرزى باشد.

بر مردم واجب است به ارزشهاى كتاب خدا پى ببرند. كسانى كه بر آن حسد مى‌ورزند و كسانى كه به جاى اللَّه از خدايان ديگر متابعت مى‌كنند مرتكب عملى حرام شده‌اند زيرا آن پيشوايان اى بسا كه پيروان خود را به ورطه هلاكت مى‌كشانند، در اين هنگام عذاب خداوند آنان را در شب يا هنگام خواب نيمروزى فرو مى‌گيرد و اينان در آن حالت به گناه خويش اعتراف مى‌كنند كه به خود ستم مى‌كرده‌اند.

خداوند سبحان از كسانى كه برايشان كتاب نازل كرده حساب مى‌كشد، هم چنان كه كسانى را هم كه براى تبليغ رسالت خود فرستاده به محكمه عدل خويش فرا مى‌خواند و حقايق را براى ايشان بيان مى‌نمايد كه او هيچ گاه غايب نبوده بلكه همواره حاضر و شاهد و ناظر اعمال آنان بوده است. آن گاه پس از حساب دقيق، ايمان و اعمال بندگان را مى‌سنجد. هر كس كفّه ترازوى اعمالش سنگين باشد بهشتى است و رستگار و بر عكس هر كس كه كفّه اعمالش سبك باشد،/ 273 زيان ديده است و فرصت تباه كرده. سبب اين شوربختى آن بوده كه چون آيات كريمه از سوى حق نازل مى‌شده او گوش فرو مى‌بسته تا نشنود مبادا كه هدايت شود.