تصديق كند ولى به كار نبندد باز هم او را چه فايده‌اى حاصل شود؟

چنين است حال كسى كه سخن رسولان را قبول ندارد و از تحذيرات آنان بيمى به دل راه نمى‌دهد، عاقبت كافر خواهد مرد، يا آن كه ايمان دارد ولى ايمان خود به كار نمى‌بندد، اين ايمان او را چه سود خواهد داد؟

قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ‌- بگو: چشم به راه باشيد، ما نيز چشم به راهيم.» ما در حالى چشم به راهيم كه مؤمن هستيم، اما شما با وجود كفرتان چشم به راهيد مسلّم است كه آينده به سود ما خواهد بود، نه به سود شما.

انسان بايد بر خدا توكّل كند و با تمام نيرو به هدفى كه برايش معين شده حركت كند و ديگر منتظر چيزى نباشد.

سبب دوم‌

[159] نظر به دين به اعتبار اين كه ماده عصبيتهاى ملى و خونى باشد يا مجموعه‌اى از جدالها و كشاكشهاى تهى يكى از اسباب خطا در فهم دين است و در پى آن خطا در فهم ايمان به آن. قرآن تصريح مى‌كند كه آن دينى كه به عنوان ماده اختلاف گرفته شود دين خدا نيست.

إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْ‌ءٍ تو را با آنها كه دين خويش فرقه فرقه كردند و دسته دسته شدند، كارى نيست.» خدا در ميان بندگانش حكم مى‌كند و بسيارى از اختلافات مذهبى را ممكن نيست/ 251 كه جدليات حل كنند. بلكه بايد روز قيامت فرا رسد و در آن روز داورى شود.

إِنَّما أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَفْعَلُونَ‌- كار آنها با خداست و خدا آنان را به كارهايى كه مى‌كردند آگاه مى‌سازد.»