/ 233 وَ لا تَقْرَبُوا الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ‌- به كارهاى زشت چه پنهان و چه آشكار نزديك مشويد.» گاه اين فواحش آشكارند چون زنا و امثال آن و گاه نهانى است چون دوستى كردن با زنان بدون در نظر گرفتن اهداف والاى زناشويى يا نگريستن به فيلمهاى شهوت انگيز و فيلمهاى سكسى و مبتذل.

از مصاديق زشتكارى پنهان، عدم ايجاد جوّ تكامل در محيط خانواده است به گونه‌اى كه به مصلحت طرفين باشد يا عدم اداى حقوق واجب از جانب يكى از دو طرف، چون مهر و نفقه و تمكين. يا آن كه شوى به زن ديگر نظر داشته باشد و زن به مرد ديگر.

به عبارت ديگر هر يك از دو طرف در پى اطفاى غرايز خود باشند بدون آن كه مصلحت طرف ديگر را در نظر داشته باشد.

اين پيوند زن و شوهر است، امّا پيوند مردم با يكديگر بايد پيوندى تكاملى باشد و نه پيوندى تند و تيز برگرفته از ديدگاه شرك آلودى كه پيوسته دم از كشمكشى باطل مى‌زند.

وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِ‌ و كسى را كه خدا كشتنش را حرام كرده است- مگر بحق- مكشيد.» قتل نفس از مظاهر كشاكشهاى شرك آميز است. ولى در مواقعى كه كشتن كسى به علت ارتكاب قتل از سوى او يا فساد در زمين باشد امرى است واجب.

قرآن از اين اندرزها و احكامى كه بيان شد به «سفارش» از سوى پروردگار تعبير مى‌كند و اجراى آنها موجب خير و سعادت آدميان مى‌گردد.

ذلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ‌- اينهاست آنچه خدا شما را بدان سفارش مى‌كند، باشد كه به عقل دريابيد.»

/ 234

[سوره الأنعام (6): آيات 152 تا 153]

وَ لا تَقْرَبُوا مالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَ الْمِيزانَ بِالْقِسْطِ لا نُكَلِّفُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها وَ إِذا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَ لَوْ كانَ ذا قُرْبى‌ وَ بِعَهْدِ اللَّهِ أَوْفُوا ذلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (152) وَ أَنَّ هذا صِراطِي مُسْتَقِيماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ ذلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (153)