ماده. بگو آيا آن دو نر را حرام كرده است يا آن دو ماده را يا آنچه
را كه در شكم مادگان است؟» نه، خداوند هيچ يك از آنها را حرام نكرده است زيرا كسى
به صدق اين تحريمها گواهى نداده است.
أَمْ كُنْتُمْ شُهَداءَ إِذْ وَصَّاكُمُ اللَّهُ بِهذا-
آيا آن هنگام كه خدا چنين فرمانى مىداد شما آنجا بوديد.» مسلما هيچ كس نمىتواند
مدعى اين حضور شود.
فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ كَذِباً لِيُضِلَّ
النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ- پس چه كسى ستمكارتر از آن كسى است
كه به خدا دروغ مىبندد تا از روى بىخبرى مردم را گمراه كند.» اينان مردم را از
راه به در مىبرند و وادارشان مىسازند كه خود ستم كنند و هزارها بار بر مردم ستم
كنند. گناه همه اين ستمها بر گردن كسى است كه بر خدا دروغ بسته است.
إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ-
هر آينه خدا ستمكاران را هدايت نمىكند.» در اينجا به اين نتيجه مىرسيم كه همه
كسانى كه اديان باطله اختراع مىكنند و فريقى از مردم را به سوى آن مىكشانند
پيروان هواهاى نفسانى خويشند و علتى كه مردم را وامىدارد كه به آنان بگروند نيز
بر همين قياس است ستم اندك ستم بزرگ را مىزايد تا آن گاه كه راه به كلى از دست
برود و حيرت و سرگردانى عظيم فرا رسد.