هلاكت رسانند.

خداى سبحان مشركان را در اين وادى رها كرد، زيرا آنها به خداى تعالى دروغ بستند در حالى كه خدا مى‌توانست آنها را به قدرت خود مقهور كند و از صحنه حيات بزدايد و نگذارد بر مقدرات مردم غلبه يابند.

مشركان را يك سلسله قوانين و تشريعات است كه نتيجه به اين منجر مى‌شود كه طيبات را بر خود حرام سازند./ 202 علت اين عمل آن بود كه مى‌پنداشتند در برابر اعمالشان پاداش داده خواهند شد. ديگر آن كه ميان زن و مرد در انتفاع از طيبات فرق مى‌گذاشتند، همچنين در كشتن فرزندان.

شرح آيات

چه وقت انفاق در راه خدا شرك است؟

[136] شرك و كفر توأمان‌اند. جز اين كه هدف شرك ارضاء همه اطراف است و آن از ضعف اراده و سوء حكم و قضاوت نتيجه مى‌شود. شرك حالتى است نفسانى كه قصدش فريب فطرت ايمان به خداست و اشباع شهوات نفس است در انجام يك سلسله اعمال زشت و ناشايست.

وَ جَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَ الْأَنْعامِ نَصِيباً فَقالُوا هذا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَ هذا لِشُرَكائِنا و براى خدا از كشته‌ها و چارپايانى كه آفريده است نصيبى معين كردند و به خيال خود گفتند كه اين از آن خداست و اين از آن بتان ماست.» گفتند: اين از آن خداست تا احساسات دينى خود را كه براى نفس امرى طبيعى است ارضاء كنند يا متدينين را فريب دهند. و اين تا زمانى است كه آنچه مال خداست يا آنچه مال بتان است معارضه نكند و چون معارضه كرد همه را به بتان تخصيص مى‌دهند.

آنان به زعم خود براى خدا معابد فخيم مى‌سازند و نسخ بسيارى از قرآن كريم را چاپ مى‌كنند و نماز جمعه و اعياد به جاى مى‌آورند حتى به حج مى‌روند.