ايمان چهار است

الف: راهنمايى به راه راست، همان راهى كه راهرو را به خداى سبحان مى‌رساند، يعنى آزادى كامل و عدالت همه جانبه و رستگارى.

وَ هذا صِراطُ رَبِّكَ مُسْتَقِيماً- اين است راه راست پروردگارت.» ب: هواهاى زودگذر نفسانى او را از راه به جانب چپ يا راست منحرف ننمايد زيرا مؤمن را دلى گشاده است، پديده‌هاى آنى و حوادث زوال پذير او را نمى‌فريبد او هم چنان بر راه و رسم قويم خويش باقى است.

قَدْ فَصَّلْنَا الْآياتِ لِقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ‌- آيات را براى مردمى كه پند مى‌گيرند به تفصيل بيان كرده‌ايم.» پس حقايق را مى‌شناسند و از ياد نمى‌برند. اما كسانى پند نمى‌گيرند كه از آيات خداوندى سود نمى‌برند زيرا ميان آيات و حقايقى كه بر آنها دلالت مى‌كنند ربط نمى‌دهند.

خانه آرامش

[127] ج: و پس از استقامت و نيز به سبب آن مؤمنان به سلامت و امن مى‌رسند چه در دنيا و چه در آخرت.

لَهُمْ دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ‌- براى آنها در نزد پروردگارشان خانه آرامش است.»/ 187 زيرا آنچه سلامت و آرامش بشر را تهديد مى‌كند زياده روى در شهوات است اما اعتدال طريق امن است. زيرا عدالت در اجتماع برترين وسيله امن است و اعتدال در خوردن و آشاميدن راه ديگر سلامت و آرامش است.

د: اما مهمترين فايده ايمان قرار گرفتن در زير بيرق توحيد و متنعم شدن به عبادت خداوند و دوستى اوست.

وَ هُوَ وَلِيُّهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ‌- و به پاداش كارهايى كه مى‌كنند خدا دوستدار آنهاست.»