معرفت.

شرح آيات

آيا آن كس كه مرده بود ما زنده‌اش كرديم؟!

[122] انسان فاقد حركت و نمو يعنى زندگى بود، تا زمانى كه روح در او دميده شد. همچنين از علم و هدايت بى‌نصيب بود تا آن گاه كه خدا او را زندگى و قدرت داد.

أَ وَ مَنْ كانَ مَيْتاً فَأَحْيَيْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ‌- آيا آن كس كه مرده بود و ما زنده‌اش ساختيم و نورى فراراهش داشتيم تا بدان در ميان مردم راه خود بيابد.» خداوند قلب بشر را به عقل و وحى زنده نمود و آدمى بدين وسيله توانست سود و زيان خود بشناسد و دريابد كه چه كسى او را سود مى‌رساند و چه كسى زيان. و چگونه با مردم زيست كند و با آنها رابطه برقرار نمايد.

البته كسانى هستند كه از اين زندگى بهره‌مند نمى‌شوند و هم چنان در تاريكيها باقى مى‌مانند و راه بيرون شدن را نمى‌يابند.

كَمَنْ مَثَلُهُ فِي الظُّلُماتِ لَيْسَ بِخارِجٍ مِنْها- همانند كسى است كه به تاريكيها گرفتار است و راه بيرون شدن را نمى‌داند.»/ 183 اما چيزى كه سبب مى‌شود كه برخى از مردم تاريكى را بر روشنايى برترى دهند همانا عادات آنهاست، عادت به يك نوع راه و رسم كه همواره از آن پيروى مى‌كند و لو آنكه زشت و ناهنجار باشد.

كَذلِكَ زُيِّنَ لِلْكافِرِينَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ‌- اعمال كافران، در نظرشان اين چنين آراسته گرديده است.»

سازمان هرمى طاغوتيان‌

[123] عامل دوم براى كفر و انكار، وجود مكاران در جامعه است و مكر