/ 168

پيروى از اكثريت گمراه‌

رهنمودهايى از آيات

در دروس پيشين سخن قرآن حكيم از القائات شيطانى بود در اين آيات از وحى الهى صحبت مى‌شود كه اتخاذ جز آن جايز نيست، زيرا در كتاب خدا به طور تفصيل و وضوح از هر مقوله سخن رفته و ما را به كتابى جز آن نياز نيست، و مؤمنان در آن ترديد روا نمى‌دارند و جزء جزء آن ثقه و اعتماد و اطمينان است. قرآن بيانگر حق و عدالت است و افزون بر آن كتابى است دايم و جاويد و با تطورات زمان و مكان در آن تغيير و تبديل پديد نمى‌آيد. زيرا كسى كه اين كتاب را وضع كرده همان كسى است كه سنن حيات را هم وضع كرده. اوست خداوندى شنوا و دانا و علم او تازه و هم قديم است.

در مقابل دين حق چيزى جز گفته‌ها و نوشته‌هايى سراسر گمان و خيال، پوچ و بى‌معنى نمى‌يابيم كه حتى گويندگان آنان خود نيز نمى‌توانند به آنها يقين كنند و به صحت آنها ايمان بياورند.

خداى سبحان راه و روش گمراهان را مى‌شناسد و راه و روش هدايت شدگان را نيز مى‌داند. زيرا راه از آن خداست و مقياس در ضلالت و يا هدايت حقيقت است و خدا از هر كس ديگر به اين حقيقت آگاهتر است. و سزاوارتر آن است كه از او بخوانيم تا راه هدايت ما به ما بنمايد راهى كه بهترين و راست‌ترين راههاست و ما را به خداى سبحان مى‌رساند.

/ 169 بشر عادة در جستجوى حق است ولى گاه آن را به دست نمى‌آورد، زيرا مردم درباره حق اختلاف دارند و نمى‌توان كلام بعضى را مقياس و ميزان شناخت و