دنيا سراى دردها و رنجهاست و هدف از كشاكشهايى كه در ميان مردم
درمىگيرد، آشكار شدن جوهر و ذات هر فردى است، تا ثواب و عقاب تنها بر حسب علم
بارى تعالى نباشد، بلكه بر وفق عمل مردم هم باشد. خداوند براى هر پيامبرى دشمنى
مقرر داشته تا كسانى را كه به آخرت ايمان نمىآورند رهبر و رهنما باشند زيرا كه
رسول رهبر و رهنماى مردم است. دشمنان رسالت به ياران و همفكران خود سخنانى به ظاهر
آراسته ولى بيهوده مىآموزند همانطور كه وحى الهى در نزد مؤمنان مقدس است اين
سخنان هم در نزد كسانى كه به آخرت ايمان ندارند جنبه تقدّس دارد.
قرآن، خط فاصل ميان مؤمن و كافر را ايمان به آخرت قرار داد و اين بدان
معنى است كه كسانى كه به آخرت ايمان نمىآورند، نمىتوانند به حقيقت ديگرى ايمان
آورند.
در اين درس بعد ديگرى از فلسفه شرك را از زبان كسانى كه ايمان به خدا
و پيامبرى را رد مىكنند بيان مىداريم، كسانى كه حتى اگر تمام نشانههايى كه در
آيات پيشين آمده بود برايشان آشكار گردد باز هم طريق خلاف مىسپرند و به راه انكار
مىروند.
/ 164
شرح آيات
معارضه حساب شده و منظّم
[112] بايد دانست معاندانى هستند كه مجادله با آنان سود ندهد.