/ 136 أَوْ قالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَ لَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْ‌ءٌ وَ مَنْ قالَ سَأُنْزِلُ مِثْلَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ‌ يا گفت كه به من وحى شده و حال آنكه به او هيچ وحى نشده بود و آن كس كه گفت: من نيز همانند آياتى كه خدا نازل كرده است نازل خواهم كرد.»

هنگام جان كندن‌

جزاى اينان را در لحظه مفارقت از دنيا، دنيايى كه براى نعمت ناپايدارش اين گروه از مجرمان هزاران انسان را از حقوقشان محروم كرده‌اند يا ايشان را به هلاكت رسانده‌اند قرآن حكمت آموز چنين تصوير كرده كه: چون ملائكه عذاب بر آنان فرود آيند در حالى كه آنان در سخت‌ترين حالات فزع و احتضارند، آن گاه امواج وحشتناك مرگ يكى پس از ديگرى بر آنان مى‌تازند، ملائكه عذاب بالاى سرشان ايستاده‌اند و دست به شكنجه گشوده و با خشم و خروش مى‌گويند: جان به جان آفرين تسليم كنيد و منتظر عذاب خدا باشيد.

وَ لَوْ تَرى‌ إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَراتِ الْمَوْتِ وَ الْمَلائِكَةُ باسِطُوا أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ‌ اگر ببينى آن گاه كه اين ستمكاران در سكرات مرگ گرفتارند و ملائكه بر آنها دست گشوده‌اند كه جان خويش بيرون كنيد.» تصور اين لحظات وحشت انگيز كافى است كه ما را از خواب غفلت بيدار كند تا در همه عمر به كس ستم نكنيم.

الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذابَ الْهُونِ‌ امروز شما را به عذابى خوار كننده عذاب مى‌كنند.» سبب اين عذاب چيست؟

بِما كُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَيْرَ الْحَقِ‌ و اين به كيفر آن است كه درباره خدا به ناحق سخن مى‌گفتيد.» اما خوارى و سرافكندگى و عار جزاى مستكبران است.

وَ كُنْتُمْ عَنْ آياتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ‌ و از آيات خدا سرپيچى مى‌كرديد.»