/ 134

دروغ بستن به خدا سخت‌ترين ستمهاست‌

رهنمودهايى از آيات

ظلم بر دو قسم است. گاه كسى حقى از حقوق مادّى كس ديگر را غصب مى‌كند، هر گاه آن حق را به او باز پس گردانيد و توبه كرد خداوند او را مى‌بخشايد.

ولى گاه كسى فكر مردم را غصب مى‌كند، آنان را گمراه مى‌كند و خود از حق منحرف مى‌شود و مسير بشريت را هم به انحراف مى‌كشاند، اين گونه كارها بدترين انواع ظلم و ستم‌اند، خطرشان بيش و زيانشان بيشتر است. پس اگر كسى بگويد

كه خدا چنين گفته است و در اين سخن خود، بر خدا دروغ بسته باشد، يا ادعاى پيامبرى كند، يا مدعى شود كه مى‌تواند راه و روشى ارائه دهد و افكارى بياورد كه همانند روش و افكار پيامبران باشد، در اين اين صورت مرتكب نوع دوم ظلم شده جزاى چنين كسى عذابى است خوار كننده به هنگامى كه ملائكه خشم خدا با عنف و خشونت تمام بر او نازل مى‌شوند تا جانش را بستانند، بدان گرفتار مى‌شود.

زيرا چنين كسى بر خدا دروغ بسته و با خداى تعالى كوس برابرى زده است.

ستمگر به قدرت بدنى يا مادى يا اجتماعى خود پشتگرم است، ولى هنگامى كه ملائكه جان او بستانند، اين قدرت از ميان مى‌رود و گويى دود مى‌شود.

بدن قوتش را از دست مى‌دهد، اموال و مستقلات نصيب وارثان مى‌شود و از مردمى كه مى‌پندارد طرفدار او هستند نشانى نمى‌بيند و اما آن افكار باطلى كه برساخته است چون سراب روى در زوال مى‌نهند.