مى‌انجامد، و در آخرت پاداش كامل بهره ايشان مى‌شود و پرهيزگاران در آن با سلامت و خوشى استقرار پيدا مى‌كنند.

آنجا جايى است كه به بهشتها و باغهاى جاودانى داخل مى‌شوند، و در آنجاها نهرها را مى‌بينند كه از زير درختان روان است و آرزوهاى ايشان تحقق پيدا مى‌كند، و چنين است پاداش پرهيزگاران كه زندگيشان با خوشى پايان مى‌يابد، و فرشتگانى كه مأمور گرفتن جانهاى ايشان در هنگام بيرون رفتن از اين جهانند، به آنان مژده درآمدن به بهشت در نتيجه پرداختن به كارهاى نيك و شايسته مى‌دهند.

كافران با عقلهاى خويش هدايت نمى‌شوند، بلكه چشم به راه آنند كه فرشتگان از آسمان فرود آيند تا با چشمهاى خود آنان را رؤيت كنند، يا عذابى كه به آن بيمشان داده بودند فرا رسد، ولى دنيا خانه آزمايش است، و چون حقايق آشكار شود ناگزير گرفتار عذاب خواهند شد، و توبه ايشان، بدان جهت كه خود بر خويشتن ستم روا داشتند و خدا ستمى بر ايشان روا نداشت، مورد قبول قرار نخواهد گرفت، و در آن هنگام است كه بديهاى اعمال خويش را خواهند يافت، و آن عذابى كه به استهزاى آن مى‌پرداختند آنان را فرا خواهد گرفت.

/ 48 گروهى از كفار انحراف فكرى و رفتارى خويش را، از طريق ارتباط دادن آن با انديشه «جبر» امرى ناگزيرى مى‌دانند و مى‌گويند: اگر خدا مى‌خواست ما را از پرستش شركاى پندارى خودش و از پيروى قانون باطل بازمى‌داشت، و اين بهانه‌اى قديمى است و در برابر تبليغ آشكار رسولان خدا كارى از آن برنمى‌آيد، و ديگر اين كه آزادى و اختيار ايشان بر جاى خود باقى است و براى انجام دادن كارهاى زشت و بد و كفر ورزيدن هيچ جبر و عامل مجبور كننده‌اى در كار نيست، و خدا هرگز آنان را به پرستش طاغوت فرمان نداده، بلكه پيامبران را براى رهانيدن مردمان از طاغوت برانگيخته است، پس بعضى از آنان دعوت رسولان را پذيرفتند و هدايت شدند، و گروهى را كه به اين دعوت پاسخ مثبت ندادند، خداوند گمراه و بدبخت ساخت، و بنا بر اين تكذيب كنندگان رسولان از آن روى به سخت‌ترين عذاب گرفتار خواهند شد كه در قبول و رد و تصديق و تكذيب خود كمال آزادى‌